Cześć 🙂

To pierwszy wpis z cyklu czego słuchać z dziećmi 🙂 Dzisiaj o  słuchaniu „po gordonowsku”, czyli tak, by wesprzeć maluchy w umuzykalnieniu a trzy kolejne odcinki będą PEŁNE muzyki po 1) angielsku, 2) polsku, 3) w innych językach 🙂 – dla tych, którzy słuchają nie tylko dla walorów czysto muzycznych, ale i językowych 🙂

Po gordonowsku dzieciom się śpiewa, ale jeśli nie wiecie – słuchać muzyki można również! Dzisiaj dawka teorii dot. słuchania muzyki, zaczerpnięta z gordonowskiej literatury, okraszona licznymi cytatami i wcale niemała lista utworów, bezpłatnych i do kupienia 🙂 Podsumowując – dowiecie się jak słuchać, by z punktu widzenia umuzykalnienia było to dla dzieci najbardziej wartościowe 🙂 W drogę z tematem!

Małe tło 🙂

Po pierwsze pamiętaj rodzicu młody, to śpiew doda wam urody/swobody/pogody… Czyli pragnę podkreślić, że muzyka odtwarzana z nagrań nigdy nie zastąpi głosu śpiewanego bezpośrednio do i dla dziecka, potraktujcie puszczanie muzyki jako suplement diety 🙂 Tabletka, która Wam pomoże, doda witalności i wzbogaci zdrowie… ale nie nakarmi. Będzie jednak dobrym wsparciem w Waszym domowym umuzykalnieniu 🙂
Po drugie wszystkie zamieszczone tutaj cytaty, pochodzą z rozdziału „Akulturacja” z książki Teoria uczenia się muzyki. Niemowlęta i małe dzieci [1],gdzie dotyczą głównie słuchania nagrań w pierwszych miesiącach życia. Jednak jak powtarzał prof. Gordon – akulturacja trwa całe życie, więc spokojnie owe cytaty można odnieść do starszych dzieci, młodzieży, jak i dorosłych, a słuchanie muzyki z poniższym kluczem zawsze wpłynie dodatnio na poszerzanie naszego słownika muzycznego i proces nauki audiacji 🙂

Co o słuchaniu muzyki pisze prof. Edwin Gordon?

1. Jeśli masz do wyboru muzykę ze słowami lub bez – wybierz bez słów

Kiedy dzieci słuchają muzyki popartej słowami, rzadko koncentrują się na muzyce, a przecież celem akulturacji jest dostarczenie im, za pomocą nieformalnego kierowania, bogactwa tonalności i metrów rytmicznych, a nie wzmacnianie ich osłuchania się z językiem mówionym. Innymi słowy, teksty wspierające muzykę są raczej niewskazane. 

2. Wybierz muzykę, która dobrze wpływa na samopoczucie Twoje i dziecka, jeśli coś Was przygnębia czy denerwuje – to lepiej to odstawić na bok 🙂

3. Zadbaj o różnorodność

Dobrze jest, kiedy dzieci mają możliwość słuchania różnorodnych instrumentów i zespołów wykonujących muzykę w wielu stylach i gatunkach. Dostarcza się im dzięki temu szerokiej palety brzmień, barw i zakresu dźwięków. […]

Muzyka, której dziecko słucha, na żywo czy też z nagrania, powinna zawierać częste zmiany dynamiki i barwy. Pożądane są także nagłe, a nie stopniowe, zmiany w tempie w ramach danego utworu.

(czyli raczej odpadają utwory typu Ore ore szabadabada amore, gdzie przez długi czas przyspieszamy 😉 )

Im bardziej skontrastowana będzie muzyka pod względem dynamiki, barwy, tempa, tym większe zrobi ona wrażenie na dziecku, co w efekcie przyczyni się do lepszego utrwalenia i pewności poruszania się w różnorodności tonalnej i metrycznej. 

4. Nie bzikuj się na jeden gatunek

Tak zwaną „dobrą” i „złą” muzykę można odnaleźć w każdym stylu muzycznym, a co więcej, obie mogą pochodzić od tego samego kompozytora. 

5. Lepiej kilka krótkich utworów, niż jeden długi

Koncentracja uwagi u małych dzieci jest bardzo krótkotrwała (…) lepiej prezentować im tylko krótkie fragmenty różnych utworów, lub też dłuższe utwory o ciągłych zmianach w dynamice, barwie, tempie, aby stale przyciągać uwagę do tego, co dzieje się w utworze. Bardziej odpowiednia do tego celu jest muzyka wykonywana przez duże zespoły, jak na przykład orkiestry, a nie produkcje solistów czy zespołów kameralnych, ponieważ jest ona zwykle bardziej dramatyczna i różnorodna. 

6. Nie zmuszaj dziecka do słuchania albo robienia czegoś konkretnego przy muzyce. Niech ona sobie po prostu gra 🙂

Dzieci wyciągają tak samo dużo korzyści ze słuchania muzyki zarówno wtedy, kiedy sprawiają wrażenie, że się nią zupełnie nie zajmują, jak i wtedy, kiedy wydaje nam się, że są na niej skoncentrowane. W rzeczywistości jakość doświadczenia płynącego ze słuchania jest podobna niezależnie od tego, czy dzieci słuchają jej w sposób aktywny (poruszają się), czy bierny (siedząc i sprawiając wrażenie zasłuchanych).